Plan yapan sayısı azalıyor.
Amaç sahibi kişiler kalmadı da denebilir.
Geçmişten günümüze değişen şeylerin içinde yer alan en büyük kayıp bu olmalı.
Amaçsız bir nesil geliyor.
Her biri aynı demek mümkün değil.
Bunu tecrübe ettik.
Lakin manasızca bekleyen nesillerin oluştuğu da bir gerçektir.
***
Herbiri okul okumuş pırıl pırıl gençler evlerde amaçsızca bekliyorlar.
Umutları gün geçtikçe azalıyor.
Yaşları ilerliyor.
Zaten az olan tecrübeleri günbe gün köreliyor.
Sonuç mu?
Amaçsızca bekliyorlar.
***
Bir yakın, bir arkadaş belki güzel bir haber verir de işe başlarız umudu taşıyorlar.
Başladığımız iş nedir?
Neler yapacağız?
Ne kadar kazanacağız?
Hiç önemli değil.
Bir yerden başlamak istiyorlar.
Lakin onun için bile şanslı olmak gerekiyor.
Etrafında yoksa dayın, amcan, yeğenin maalesef çok arayan soran da olmuyor.
Haliyle iş başvuru sitelerinde form doldurup vakit kaybediyorlar.
***
O tarz sitelerden işe çağıran firmalarda genelde tercih edilmeyen yerler oluyorlar.
Tercih edilmeyen yerlerde işe başlayan gençler daha da karamsar oluyorlar.
Aynı işi yapan bir başkası mutluyken bir diğeri mutsuz anlatıyor yaptığı işi.
Her daim şartlar büyük etmen oluyor.
Anlayacağınız kısa süreli iş tecrübeleri ediniyorlar.
Eğitim aldıkları işten soğutmanın en kolay yolunda ilerliyorlar.
Sonuç ne mi?
Kırılmaz bir döngü içinde devam eden bir süreci işaret ediyor.
İyi eğitim almış, aklıselim bir nesil sırf tanıdık yok diye evin duvarına astıkları diplomalarıyla amaçsızca bekliyorlar.
Umutları onları yaşatıyor.
Hayalleri her gün biraz daha yok oluyor.
Saygılar…
