Bundan aylar önceydi.
Bir takipçim özelimden bir mesaj yazmıştı.
Aydoğdu Mahallesinde çocuk parkı olmadığından bahsetti.
Aslında sadece bir mahalle ele alınmamalıydı bu konu çok ve çok önemliydi sayfalarca yazsam önemini anlatmaya yetmezdi.
Biraz bekleteyim dedim.
Bu arada gündem de hep yoğun oldu.
Yani anlayacağınız çocuklara sıra zor geldi.
Üzücü olan şu ki en başta olması gereken konu maalesef gerilerde kaldı.
O sebeple tüm çocuklardan özür diliyorum.
***
Aslında Aydoğdu Mahallesinin adını yazmayabilirdim.
Yani belki bir park vardır.
Ben bilmiyorum.
Ancak bana verilen bilgi çerçevesinde konuma giriş anlamında bana yazılanı örnek vermek istedim.
Yoksa “Ortacami Mahallesinde bir çocuk parkı yok!” diyebilirdim.
Çünkü nereye baksam çocukların dışarıda özgürce oynayabilecekleri alanları gün geçtikçe sınırlanıyor.
O sebeple mahalle ismine takılmayınız.
Ayrıca gün gelip bunları yazacağım, bunları söyleyeceğim aklıma gelmezdi ama inanın bana bizler şanslı kuşaklardık.
90’lı yıllarda çocuk olanlar evet bizler sanırım sokaklarda oynayabilen son çocuklar olduk.
Temiz hava ve dışarıda özgürce koşuşturmanın tadını alabilen son kuşak olmak mutluluk mu vermeli hüzün mü vermeli inanın bilemiyorum?
***
Her neyse yine sizlerden gelen konulardan birini ele alıyorum.
Dedim ya anlatmaya başlayınca sayfalar dolusu yazabilirim.
Çocukların sokak oyunlarından başlarız, akşamları ezanla eve gitmeyle de devam ederiz.
Sokaklarda yapılan düğünleri, gece saklambaç oyunlarını vesaire çok şeyi anlatırım.
Yaşıtlarıma tatlı bir nostalji yaşatabilirim.
Zaten sizlerde benim gibi özlem duyuyorsunuzdur.
Çocukluk gerçekten çok güzel şey.
***
Ancak şimdilerde çocukların oyun alanları gittikçe azaldı.
Yani artık neredeyse sokak oyunları bir masal oldular.
Çünkü çocuklar sokağa çıkamıyorlar.
Çünkü endişelerimiz var.
Aslında endişelerinizde haksız da değilsiniz.
Hiçbir şey eskisi gibi değil.
Keşke daha güvenli olsa da çocuklarımızda bizim yaşadıklarımızı yaşayabilseler.
Onlar da sokaklarda, evlerin yanındaki boş arsalarda, bahçelerde oyun oynayabilseler.
Ama maalesef bu mümkün görünmüyor.
***
“Çok mu şey istiyoruz?” derken her mahalleye bir çocuk parkı olsa fena mı olur?
Yani bunu yapmak gerçekten zor mudur?
Çocuklarımızın gönüllerince oynayabilecekleri oyun alanları olsa ve bu oyun alanlarında sokak oyunlarını öğrenip oynasalar güzel olmaz mı?
Evde hapis hayatı gibi yaşayan yeni kuşağın dışarının güzellikleri ve sorunlarını bilgisayardan öğrenmek yerine bizzat yaşayarak, tadarak öğrenmeleri daha doğru olmaz mı?
Her mahalleye bir çocuk parkı yapmak bu kadar zor mudur?
Her mahallede çocuk yaşam alanı olsa fena mı olur?
***
Belediyelerde çağdaş yeni dönem kursların açıldığını görüyorum.
İnanın bana çok hoşuma gidiyor.
Her zaman çağı yakalamaktan yanayım.
Sakın beni gerici biri olarak düşünmeyin.
Aksine çağa hakim olmayı seven biriyim.
Ancak çağın gereklerini yaparken bir de eski sokak oyunları kulübümüz olsa çocuklara bunları da öğretsek mesela “saklambaç, yakan top, kovalambaç, tombili, babuş, misket, çivi kaklamaca, yerden yüksek, köşe kapmaca, 9 taş vb. oyunlar ne güzeldiler.” dimi.
Yahu yokluk nelere kadirmiş?
Anlatırken bile gülümsüyorum.
Ne eğlenirdik bu oyunları oynarken.
Sokakta hayat vardı.
Ve maalesef yeni nesil bu hayatı bilgisayar monitörlerinden öğreniyorlar.
Sokaklardan uzak tutmaya çalıştıkça onları gün geçtikçe daha da eve kapalı bireyler haline geliyorlar.
Geleceğimiz bu çocuklarsa çocuklarımızı bu kadar eve bağımlı yapmak ne kadar doğru siz karar verin?
***
Demem o ki bir kampanya yapılsın.
Belediyemiz öncü olsun.
Her mahallede bir yer belirlensin.
O alanlar çocuklara ait olsun.
Çocuklar için sosyal alan yaratalım.
Onlara bu alanı yaratalım ki onlarda yaşlılığımızda bizlere sosyal alan yaratsınlar.
“Her mahalleye bir çocuk parkı istiyoruz.” kampanyası yapalım.
Belediyemiz kendi binaları için nasıl ki yerler kiralıyorsa çocuklar içinde her mahallede bir yer bulup istimlak etsin, satın alsın ve geleceğimize sağlam bir tuğla koysun.
Haydi bu konuda destek bekliyorum.
Var mısınız?
