Kimse sormuyor.
Bu iş nasıl başlamışsa öyle gidiyor.
Arada benim gibi ses edenler oluyor.
Ancak çabucak gündem değişiyor.
Her şey bir anda geride kalıyor.
Genel olarak çoğu kişi farkında değil.
Kulaktan dolma bilgiler var.
Herkes onları gerçek sanıyor.
Bire bin katanlar var.
Dahası çok sayıda karamsarlık aşılayanlar ile baş etmeye çalışıyoruz.
Neticede kimse haklarının farkında değil.
Duyumla iş yapıyoruz.
Okumayı sevmiyor.
Dinlemekten keyif almıyoruz.
İcazet aldığımız bir kesim var.
Onların bildikleri bizim doğrularımız olmuşlar.
Kimse sorgulamıyor.
Neden böyle demiyor.
** **
Olanlar olmuş kurallar çoktan konmuş.
Sorgulayan beyinler sevilmiyorlar.
İcraat bekleyen, hak arayanlar pek destekçi bulamıyorlar.
Dahası aykırı olarak nitelendiriliyorlar.
Bir ötesi “çıkarcı” olarak adlandırılmalarıdır.
** **
Kimse neden böyle bilmiyor.
Böyle gelmiş böyle gidiyor.
Daha ne kadar böyle sürer hiç merak edilmiyor.
Merak edip araştıranlar da netice alamıyor.
Toplum kabul etmiş.
Bunun dışına çıkmak çok yersiz sorunlara gebe bırakıyor.
Neticede sancılı dönemleri tek başınıza atlatamazsınız.
Elbette yardım istiyorsunuz.
Çıkarsız yardım hayali ilkokul kitaplarındaki imece gibi uzaklarda kalmış.
Kim size el verirse, destek olursa onun arabasına biniyorsunuz.
Anlayacağınız gideceğiniz yön başka eller tarafından belirleniyor.
Ne yapsanız boş…
** **
Akıl heybeniz ziyadesiyle doluyken para keseniz meteliğe kurşun sıkıyor.
Bakıyorsunuz bu gidiş değişmez.
Deniyorsunuz.
Bir süre mücadele ediyorsunuz.
Gereksiz çırpınışların yorgunluğu ile ilk gelen arabaya biniveriyorsunuz.
İşte her şey burada son buluyor.
** **
Ve her şey burada başlıyor.
Kimin için bitiyor kimin için başlıyor bunlar tartışılacak şeylerdir.
Ancak tartışılmayacak gerçek var ki haklarımızı bilmiyoruz.
Öğrenmek için mücadele etmiyoruz.
Hayat bu mu?
Kader bu mu?
Açıkçası fikrim yok.
Ancak bilmenizi isterim ki; “okumak en temel beceridir.”
Buna sahipseniz.
Haklarınızı kendiniz öğrenebilirsiniz.
Yeter ki isteyin!
Yeter ki araştırın!
Esen kalın.
Saygılar…
