Yani bir şeyler yapıyorsunuz.
Adına yenilik deniliyor.
Daha sonra bir bakıyorsun.
Yenilikten eser yok.
Yine geçmişe dönmüşüz.
İnsanlar zaten alışık.
Ancak değişikliği yapanların da yeniliği unutması çok tuhafıma gidiyor.
Ne anlattığımı merak etmeyin.
Amacım neler olduğunu özetlemek.
Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Araştırma Hastanesi Polikliniklerden bahsediyorum.
Bir çok birimde doktor eksikliği var.
Bunlardan biri göz polikliniği.
Daha da vardır da benim bilgim göz polikiliniği üzerine.
Her neyse asıl benim ilgimi çeken konu şu oldu.
Hastanelerde polikilinik kapısında bekleyen hastalar sıra numarasıyla içeri alınırlar.
Yıllardır böyledir.
Çağa ayak uydurduk bir ara numaratör konuldu kapı kenarlarına.
Ardından daha da yenilik yapıldı.
Ve ekranda adımızı görür olduk.
Bunlar ne kadar güzel yeniliklerdi.
Ancak şimdiye bakıyorum.
Numaratörden de geriye gitmişiz.
Yahu ekranlar aldınız koydunuz.
Neden çalıştırmazsınız?
Çalışırmayacaksanız neden aldınız?
Soru çokta …
En çok ağrıma giden
İçerden seslenen doktor yanındaki görevlilerin hali.
Yazıktır onlarada pazarcı gibi bağrıyorlar.
Yakışır mı bu çağda böyle sistem?
Hele ki üniversiteye.
Ya bırakalım üniversiteyi sağlık sistemine yakışır mı ?
Bizler bunu mu hak ediyoruz?
Neden el atmıyorsunuz?
Ey ileri düzey yetkili kişiler.
Sizler sıra almadan giriyorsunuz da ondan mı farkında değilsiniz?
Neden bunu bizlere reva görüyorsunuz?
Cevap vermeyeceksiniz belli ki.
Ancak gerçekten üzülerek söylüyorum.
Bir gün o kapıda sizde bekleyebilirsiniz.
Bunu da sakın unutmayın!
