Nedendir bilmem sivri dilli olan daha çok dinleniyor.
Sanırım ağlayan bebeğin daha çok ilgi görmesi gibi bir şey.
Yani yüksek sesle konuşmayan ve işini şekliyle anlatmaya çalışan pek duyulmuyor.
Ancak bağıran, çağıran herkes tarafından dinleniyor.
Ayrıca onunla hemen ilgileniliyor.
Ne yazık.
Bebeklik çağında alıştığı hayat hala devam ediyor.
***
Biliyor musunuz?
Köşe yazısı yazmakta böyle bir şey.
Güzel şeyleri yaz beğeni al.
Az biraz olası aksaklıkları anlat.
Tepki al.
Ama en çok bağırınca seni duyuyorlar.
Hemen ilgileniyorlar.
***
Dünya düzeni bu demek ki.
Bebeklikten kalma bir durum.
Yani ağlayan bebek anne kucağından inmiyor.
Ağlamayan bebek ise beşikte tek başına kalıyor.
Hangisini daha çok seversiniz demeyeceğim.
İkisi de evlat, aynı sevgidir elbette.
Ancak hangisiyle daha çok ilgileniyorsunuz?
Elbette sürekli sesli ağlayan ile.
***
Aşırı uç bir örnek gibi görünebilir.
Ancak bu durum kendi yazılarımda fark ettiğim en önemli nokta.
Çünkü ne zaman eğri bir duruma değinsem dinleyen olmadı.
Ancak güzel işlerden bahsedince teşekkür aldım.
Bir de dil sivrilince sesim hemen duyuluyor.
Yani bunun böyle olmaması gerekir.
Artık bebekte değiliz.
İnsan gibi ilişkiler kuramayacak mıyız?
Herkese eşit mesafede ilgi gösteremeyecek miyiz?
***
Ne olacak böyle?
Bağıran çağıran ortalığı yıkan dinlenecek.
Sessiz ve beklemeyi tercih eden yok mu sayılacak?
Neden böyle?
Sorarım size neden böyle?
Kim bizi bu kadar vicdansız yaptı?
Kim her şeyin önüne kişisel çıkarları koymamızı istedi?
Kim bizi bu kadar yozlaştırma çabasında?
Çok soru var kafamda.
Bir şey değişir mi bilmem ama.
Her yaşta ki insanda sevgiden önce saygıyı ararsak emin olun daha doğru olacaktır.
