Bir süre fark edilmedi.
Yılların büyük bir kısmı da böyle geçti.
Ardından bilinmeye başladı.
Yıllar boyunca alttan alttan yapılan işler yeni yeni gün yüzüne çıkar oldular.
Çok sessiz ve yavaş oldu.
Öyle hızlıdan olsaydı göze batardı.
Ağır ağır çıkmaya başladı.
Çok fazla kişi tek seferde göremedi.
Her gören şaştı.
Öğrendikçe yadırgadı.
Ama çok büyük ses çıkarmadı.
Ses çıkmadıkça sayısı arttı.
Sayısı arttıkça öğrenenler çoğaldı.
Öğrenenler çoğaldıkça yapanların sayısı arttı.
Neticede bugüne geldik.
** **
Kısır döngü başlayalı çok oldu.
Durmadan ilerliyor.
Çok yakın zamanda durması muhtemel de görünmüyor.
Herkes farkında.
Herkes görüyor.
Herkes biliyor.
Herkes sitem ediyor.
Kızıyor, yadırgıyor ancak yine de herkes yapıyor.
** **
Çok ama çok kötü bir dönemdeyiz.
Çalanların hayatını kurtardığını söylüyoruz.
Küçük çalanlara aptal gözüyle bakıyoruz.
En üzücü olanı da bunların hepsini normal karşılıyoruz.
** **
Maalesef toplum olarak dinamiklerimiz değişti.
Aslında herkes kötü ve iyi farkını biliyor.
Hepimizin yürekleri bir noktada cız ediyor.
Ancak ne hikmetse o duyguyu hemen geride bırakıp hayata devam ediyoruz.
Olması gerekenleri yapıyoruz.
** **
Kimse ses etmiyor.
Açıktan bağıran çağıran yok!
Eleştirirken bile korkuyoruz.
Çalan kişiye hırsız demek bile tedirgin eder oldu.
Aman işimiz düşer, düşünceleri almış başını gitmiş.
Kötü örnek işleri yapanlara için için kızıyoruz.
Ancak iyi arabalara bindiklerini görünce de köşeyi döndü adamlar diyoruz.
Nasıl bir çürük döneme denk geldik?
Nasıl bu kadar çok çürüme oldu?
Hiç bilmiyorum.
Zaman gerçekten de kötüdür.
Bu sebeple dönen çarklara çomak sokma şansımız pek kalmadı.
Ya çarklara uyacağız.
Ya çarklarda parçalanacağız algısı var.
Aslında tüm dünyada düzen bu olmuş.
Sadece bize has falan değil.
Ancak bize yakışmadığını da asla unutmamalıyız!
** **
İşin özeti sevgili okurlar değerli takipçilerim.
Şu anda dediklerimin hepsi doğru gelmeyebilir.
Ancak güvenin bana hepsi gerçektir.
Saygılar…
