Bir mahalle, mahallede bir dükkân, dükkânda dört yıldır devam eden çok sayıdaki çocuk taciz ve tecavüzü… Çocuklar şikâyetçi oluncaya kadar kimsenin farkına varmaması… Varanlar olduysa bile bilmezlikten gelinmesi…
İstanbul-Bağcılar’da meydana gelen rezaletten söz ediyorum. Hani şu istismar ve tecavüzde bulunduğu çocukların isimlerini dükkânının duvarına yazacak kadar ileri gidebilen alçaklıktan.
Sanığın 393 yıl hapis cezasına çarptırılmış olması kimseyi teselli etmemeli.
Zira mahallelinin dört yıldır uyuyor olması daha önemli. Ve böylece çocuklarımızın ne denli sahipsiz olduğunun bir kez daha ortaya çıkmış olması.
Yargıya intikal edenler buzdağının sadece görünen yüzü. Çünkü büyük çoğunluğu gizli tutuluyor, çocuğun adı çıkmasın diye.
Dolayısıyla kim bilir, şu saatlerde bile kaç kutsal varlığımız karanlık bir kötülüğün eliyle kirletilmekte… Kim bilir, kaç çocuğumuz aynı uçuruma itilme tehlikesiyle karşıkarşıya. Kim bilir, kaç çocuğumuz kâbuslar içinde kıvramakta. Kaç çocuğumuzun “İmdaaat, kurtarın beniii!” diye bağırırken ağzı kapatılmakta ve kim bilir kaç çocuğumuzun hayâleti dolaşmakta ortalıkta.
Bu ahlâksızlık selini kurutuna kadar hepimiz o ayıplı trajedilerin sorumlusuyuz.
***
Tarih 19 Şubat 2018. Cumhurbaşkanının talimatıyla altı bakandan oluşan bir komisyon kurulmuştu. Komisyon, çocuk taciz ve tecavüzleriyle ilgil araştırma yapacak, rapor hazırlayacak, hükümet de o raporun ışığında hazırlayacağı yasa tasarısını TBMM’ne sunacaktı.
O günden bugüne yaklaşık altı yıl geçti. Değil tasarının hazırlanması; araştırma bile yapılmış değil. Dahası muhalefet milletvekillerinden de “Getirin yasa teklifinizi de çıkaralım şu yasayı” diyen çıkmadı. Konuyu Meclis gündemine dahi taşıyan çıkmadı.
Nihayet geçen yıl Ocak ayında Çocuk İstismarını Araştırma Komisyonu kuruldu ama herkes seçim ve seçilme derdinde olduğundan, bugüne kadar herhangi bir araştırma görmedik.
Çocuklarımız o kadar sahipsiz ki Meclisin TBMMÇocuk adlı Youtube kanalına sadece beş video yüklenmiş. Yine aynı adlı Facebook ve X (Twitter) hesaplarına ise son yükleme 31 Aralık 2017’de olmuş. Aynı adı taşıyan web sitesine girmek ise olanaksız. Çünkü kapatılmış.
Ama 2018-2021 tarihleri arasında 468 yasa çıkarmışız. Yine ama bunların hiç birinin çocuk taciz ve tecavüzleriyle ilgisi yok. Demem o ki içinde pek çok yasanın bulunduğu torba yasalar bile bir gecede çıkarılırken çocuklar için hiçbir şey yapılmadı.
Ama altı yılda beş seçim yapma başarısını gösterebildik.
*
Pandemi öncesiydi. Oturup bu konuda cumhurbaşkanı ile milletvekillerine bir açık mektup kaleme aldım ve Meclis’in Dikmen kapısı önüne giderek gelen geçen bütün milletvekillerine dağıttım.
Ardından aynı mektubu Meclis’in internet sitesinde e-posta adresi bulunun bütün milletvekillerine gönderdim. Bir tekinden dahi ses çıkmadı.
Bütün samimiyetimle söylüyorum: Eğer bu ülke işgal altında olsaydı, herhâlde işgal güçleri bile bu denli ilgisiz, lakayt, nemelâzımcı, vurdumdaymazve dahi suskun vicdanla davranmazdı şu çocuklarımızın başına gelenler karşısında.
Bu ülkede kadının adı yok ama çocuğun hiç yok. İkitadarın her şeye muktedirken bu konuda pasif kalmasının açıklamasını yapmak kolay değil.
Korkarız bu gidişle tarihler, çocukları kendimizden bile koruyamadığımızı yazacaklar.
MANTIK JİMNASTİGİ
(Düşünmeyi Sevenler İçin)
“O tarihî eserler iddianın doğru olabileceğini kanıtlıyor”
Mantıksızlık nerede?
(Cevap gelecek yazımızda)____
Geçen Yazımızdaki Cümle Şuydu:
“Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Başkanı Recep Tayip Erdoğan için sonsuza kadar iktidarda kalsın diyen dua edenler var.”
Cevap: Mantıksızlık “sonsuza kadar” ifadesinde. Çünkü sonsuzluğun sınırı olmaz. Oysa “kadar” demek sınır koymak demektir. Bir şey hem sonsuz, hem sonlu olamaz. “Ebediyen” sözcüğünü tedavülden kaldırmanın sonucu.
