Yine kadın cinayeti… Yine bir katil koca…
Ama bu seferkinde önemli bir fark var: Koca, karısını çocuklarının gözleri önünde katlediyor.
Yer Aydın’ın Didim ilçesi… Kadın, çocuklarını da almış, evden çıkıyor. Belli ki onları okula bırakıp işine gidecek.
Birkaç adım atıyorlar ki karşılarında kadının kocası… Yani çocukların babası.Baba silâhı karısının üzerine boşaltıyor. 35 yaşındaki kadın orada can veriyor. Çocuklarsa çığlık çığlığa.
Nasıl çığlık çağlığa olmasınlar? Anneleri gözlerinin önünde ve hem de babaları tarafından öldürülüyor.
Yani şimdi sadece anneleri mi öldürülmüş olmakta yoksa onunla birlikte çocuklar da mı? O çocukların ve hatta onların çocuklarının hayatları boyunca çekecekleri acıyı düşünebiliyor musunuz?
Başta neyin eseridir bir türlü bitip tükenmeyen bu cinayetler? Kadını neredeyse “insan” olarak dahi görmemenin değil mi? Dahası “hayvan” yerine dahi koymamanın değil mi? Hatta hayvan dahi bu kadar kolay öldürülür mü?
Demek ki bozuk, sakat, arızalı bir kültür sorunumuz var bizim. Nitekim şu söylemlerimize ve atasözlerimize bakar mısınız?:
“Saçı uzun, aklı kısa,” “Kadın aklı gâh uzar, gâh kısalır,” “Kadının şamdanı altın olsa mumu dikecek erkektir,”“Oğlan doğuran övünsün, kız doğuran dövünsün,” “Kızını dövmeyen, dizini döver,” “Kız doğuran tez kocar,” “Kız yükü, tuz yükü,” “Kızın var mı, derdin var,”“Kadın anasının sarığı, kocasının çarığı,” “Avrat malı, kapı mandalı,” Bitmedi.
“Keseye kadın eli girerse bereketi azalır,” “Avradın kazdığı kuyudan su çıkmaz,” “Kadın şerri şeytanın şerrine eşittir,” “Avratta vefa, zehirde şifa olmaz,” “Kadın kısmına sır verilmez,” “Kadını sırdaş eden esrara tellal aramaz,” “Kadının bir aklı, erkeğin dokuz aklı var,” “Kızı kendi başına bırakırsan ya davulcuya gider, ya zurnacıya,” “Benim derdim inekle dana, karının derdi sürmeyle kına,” “Damın damlamasından, karının vızırtısından uyunmaz,” “Kırk yılda bir karı sözü dinlenmeli,”, “Er kocarsa koç, karı kocarsa hiç olur”, “Elinin hamuruyla erkek işine karışma”, “Kadın yüzünden gülen ömründe bir kere güler,”
Oysa “kadın” demek sadece eş de demek değil. Aynı zamanda anne, kızkardeş, kız evlât, teyze, hala, anneanne, babaanne de demek.
Bu kadarını bile düşünmemek, akla getirmemek ya da akla geldiği hâlde kadına bu kültürle, pardon, kültürsüzlükle bakmaya devam etmek…
Demek ki sorunun kaynağı eğitimde, daha doğrusu eğitimsizlikte.
Ama bakıyorsunuz bu ülkede yıllardır tersine giden bir eğitim anlayışı hüküm sürmekte. Sanki yukarıdaki sözleri doğrulamak isteyen bir anlayış.Sanki anne, kızkardeş, kız evlât, teyze, hala, anneanne, babaanneo sözlerin kapsama alanı dışındaymış gibi.Sanki dinimiz bu insanların hepsini dışlamış, aşağılamış, horlamış gibi.
Kadınlarımıza hiç olmazsa biraz da bu açıdan bakabilsek, cinayetlerin hem de çok azaldığını göreceğiz ama galiba böylesi kimsenin aklına gelmiyor.
Herkesten önce de İstanbul Sözleşmesinden bile çıkan ülke yöneticilerinin aklına gelmesi gerekmiyor mu?
