Büyüyen şehirlerin umutları, beklentileri de büyük oluyor. Hele birde çağımız 21.yüzyıl çağı, teknoloji sayesinde gelişmiş medeniyetlerden; şehirlerden, ülkelerden an ve an haberimiz oluyorsa, kendi şehrimizin diğer şehirlerle olan farkını da görüyor, üzülüyoruz. Her şey kendi haline bırakılmış gibi; yapılan yeni bir şeyi; büyük bir lütuf gibi halka satmaya, pazarlamaya çalışan politik çürümüşlükten bıkan halk; artır merkezde insanı; yanı kendisini görmek istiyor. Bunu çoktan özledi de büyük bir sesle, çığlıkla dillendiremiyor…
Halkın çok ilginç tespitleri var; aynı yerde sayan, kendi gölgesiyle kavga eden yöneticileri için; “ Aman, başınıza konan devlet kuşunu ürkütmeyin!” Ağlanacak halimize gülüyoruz! Gülmeyelim de ne yapalım? Bilinçli,istikrarlı ve tam olarak ne istediğini bilmeyen toplumların itilmişliği içinde,şehirleri; büyük sitelerden,apartmanlardan ibaret görmüş,alıştırılmışız…
Bisiklet Evleri
Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi altı yıl önce sahil düzenleme çalışmaları sayesinde yürüyüş, bisiklet yolu kazandırdı. Bu bile şehrimizin spora, sahile olan açlığına geçice bir derman sayıldı. Alkışlandı; alkışladık… Şehir büyüyor, umutlar da, spor yapmak isteyenler de artıyor. Bu artış, büyük bir mutluluk içinde karşılanıp çok daha geniş, uzun, fazla yollar yapılması gerekirken, hep aynı yerde saymak niye?
Bisiklet gibi ulaşım araçları, sportif, hobi; hangi amaçla kullanılırsa kullanılsın, çevreye en faydalı araçlardan birisi olan bisiklet çok daha hızla yaygınlaştırılamaz mı? Bu alanda uğraşan, bu araç ile sportif ve ulaşım sağlayan gönüllülerle konuştuğumda; “ Bizim şehrimizde bir bisiklet evi niçin yok? “ diye sorular ve bu sorulara cevap veremediğim anlardan geçiyoruz.
Bisiklet evi ne işe yarar? Bisikletin faydalarını anlatır. Doğaya, insan sağlığına katacaklarını, anlatacak bisiklet evlerinde, bu spora gönül vermişlerin bir araya gelip, bisiklet kültürüne katkı verecek sosyal, kültürel buluşmalarını sağlaması adına, belediyelerimiz tarafından çok küçük masraflarla yapılacak bisiklet evleri, şehrimizin insanına çok farklı bir algı, yakınlaşma yaratacaktır. Evlere hapsolmuş insanları, dışarıya, doğaya, doğallığa da davet etmek; faydalı bir iş değil midir?
Sahildeki yürüyüş yolları, bisiklet yolları yetersiz! İç içe geçen insan toplulukları yerlerin yetmezliği yüzünden birbirine zarar verecek hale geliyorlar. Bisiklet kullanımının yaygınlaşması için her türlü girişim, katkı, özendirici çaba yapıldığı an; şehir insanımızın araç bağımlılığı, karbondioksit, monoksit solumamız daha da azalacağı gibi, insan zihnini sürekli yoran gürültüler de azalacaktır.
Kaykaycılar; Paten Yapan Gençler
Gençlerimiz, her daim genç kalan insanlarımız kendi hoşlandıkları uğraşları, sporları yapmak istiyor. Fakat bu insanları-gençleri ısrarla görmek istemeyen yöneticiler de, aman kimseyi ürkütmeyelim, suya sabuna dokunmayalım mantığı içerisinde, birkaç şey yapıp, onun ardına sığınmayı tercih ediyorlar.
Kaykay veya Patenciler, tıpkı bisiklet gibi doğaya hiçbir zararı olmayan, tam aksine, insanı mutlu, huzurlu kılan güzel uğraşlardan birisidir. Bu alanda paten yapmak isteyen bir sürü gencimiz hayatlarını tehlikeye atarak, caddelerde, kaldırımlarda bu işi yapmak istiyorlar. Onlar için yapılacak paten sahaları, en kımıltısız, en tenha bölgemizi bile kendi cıvıltısı, neşesiyle buluşturmaya yetecektir. Görün artık gençliğin gördüğü, gençlik enerjilerini korumak, dindirmek, dengede tutmak için yapmak istedikleri sporları, hobileri…
Halk Plajları
Halkın, özellikle orta ve alt kesimin, hiçbir para harcamadan gideceği; yürüyerek, torunlarını, çocuklarını da yanına alarak inebileceği şehir-halk plajlarımız niçin yok? Her bulduğumuz sahil kesimini doldurmak yerine, burasını; isterse üç yüz metrelik bir alan olsun; halka açmak, neredeyse yaşamında hiçbir zaman denize inmemiş insanlarımızı denizle buluşturmak; şehircilik, yöneticilik ve insaniyet gereği, başarısı, ahlakı değil midir?
Yukarıda yazdıklarım,kıyısı deniz olan bir şehir olan Tekirdağ için 40-50 yıl önce yapılması gerekenlerdi..Doğaya,gençlere,insanımıza,iç huzura dönüşecek bu tür toplumsal etkinlikler tamamlanmış olsaydı bugün;
“ Şehir Tiyatrosunu, Şehir Opera ve Bale Binasını” tartışıyor, istiyor, projelendiriyor olabilirdik pekâlâ… Bütün bunlar lüksmüş, Tekirdağ şehri de ücra yerde kurulu unutulmuş bir kasabaymış gibi düşünmeyin sakın! Bu şehir, üzerine sinen gafletin uykusundan uyanacak bir gün; hak ettiği uygar şehirlerarasında birincilik bayrağını onur duyarak; dimdik tutup yürüyecektir; deniz, buğday, zeytin, ıhlamur, adaçayı kokan insanların erdemli ruhlarıyla birlikte…
