( Kent Lokantası )
Bunu da nereden çıkardın? Diyenlere, gelin birlikte sağduyu içinde, soylu vicdanlarımızla konuşalım, değerlendirelim.
Artan hayat pahalılığı yüzünden çaresizliğe düşmüş, kirasını dahi ödemekte zorlanan, elektrik ve doğalgaz yakmaktan kaçınan kim bilir kaç bin insanla aynı şehirde yaşıyoruz. Meşhur bir söz vardır ya; “ Kim kime, dum duma…”
Tam olarak kimse kimseyle ilgilenmiyor diyemeyiz. İyi insanlar halen yeryüzünde olduğu gibi şehrimizde de var. Onlar öne çıkıp pek reklâm yapmadığı için; sanki kurnazlık ve hilebazlık başrol kapmış görünür…
İstanbul, komşu şehrimizde Kent Lokantaları neredeyse insanların sarıldığı can yeleği, sığındı birer liman haline geldi. Tekirdağ merkezde de geç de olsa Kent Lokantası açıldı. Konuşmalar yapıldı; pekçe güzel ve halkın kendisinden uzak mı yakın mı tam olarak anlaşılmayan…
Şimdi izniniz olursa dünya üzerinde hiçbir zaman yalan söylemeyen bilim dalı, matematik ve istatistiğin yardımıyla duygularımı, düşüncelerimi ve gördüklerimi anlatmaya çalışacağım.
Şehrimiz 200 Bin nüfusu geçeli çok oldu. Şehir nüfusu 50 Bin iken sahilde insan doluydu. Gezeceğimiz kayıklar için sıra beklerdik. Lokantaların doluluğu, dışarılara kadar taşan köfte kokularından, insan seslerinden belli olur, anlaşılırdı.
Ya şimdi? Noter ve sosyologlar yardımıyla şehrimizi gezelim görelim ve gördüklerimizi kâğıda dökelim. Gerçek manada şehir insanları nerelerde eğleniyor? Neler tüketiyorlar? Ne kadar zamanlarını sosyal ve kültürel mekânlarda geçiriyorlar? Ve şehrin kaçta kaçı?
İlkönce şehrin en eski mahallelerinden başlayalım. Çiftilönü, Ortacami, Zafer, Ertuğrul ve sırasıyla; Aydoğdu, Çınarlı,100.Yıl olarak haftalarca gördüklerimizi kâğıda veya bilgisayarlara dökelim.
Kıraatineler, lokantalar birer birer kapanıyor. Açılanlar ise belirli mahallelerde, sadece orta halli ailelerin üzerindeki gençlere yönelik.
Yani, şehrimizin orta hallilerini bir kenara baraksak, sadece yoksul kesimini anlamaya, tespit etmeye çalışsak belki de şok olacağız. Et tüketmekten vazgeçen, sosyal ortamları bırakın kenara, sahile, çarşılara inmekten, bir çay ve bir simit yemekten korkan hale gelmiş on binler yaşıyor bu şehirde; şehrimizde…
Bu ne demektir? Şehir yoksullarımızın artık meydanlara, çarşılara, sahile inmesi çok zordur. Hem de fazlasıyla çok zordur… Tıpkı on binlerce olduğu Engelli Dernek Başkanları tarafından ifade edilen engelli insanlarımızın büyük çoğunluğunun çıkamaması gibi…
Kent Lokantası bu amaçla açıldı. Hizmet olarak alkışlıyoruz. Alanı yeterli mi? Bu kadar küçük bir düşünce, ancak deneme amaçlı olabilir derken, açılan küçük alan bile binlerce insanımıza hitap etmiyor. Sadece yüzlerce demeyi uygun görüyorum. Çünkü yoksullar çarşılara, çağrılara inemiyor; duyulmuyor çağrıların sesleri…
Kent Lokantası, şehrimizde bu kadar yoksulluk varken; en az birkaç bin insanın koşarak gelmesi gerekirken niçin, gelen insanların çoğu meraktan geldiğini, bazılarının yoksul bile olmadığını düşünürsek; gelemeyen yoksullar nerede?
Söyleyeyim o zaman; sığındıkları evlerinde. Gün içinde en yakın kıraathaneye çıkıp bir çayla vakit geçirmeye çalıştıkları mekânlarda ölümü bekliyorlar. Onlar için Kent Lokantası 75 TL ücret bile lüks; halen anlamadıysanız, azcık halkın, gerek ihtiyacı olanların evlerine inmeyi; hem ahlak, hem de vicdanen cebinize koyarak gitmenizi dilerim.
Bugün, bu yoksulluğun durumunu tespit etmek için, 21.yüzyılında teknolojiden, sosyolojiden, psikolojiden tam olarak yararlanamıyorsanız; vay bizim hallerimize…
Gerçek yoksulları tek tek tespit edip, vereceğiniz indirim kuponlarıyla 30–40 TL ücretle karınlarını doyurmaları tam manasıyla insan merkezli Kent Lokantası felsefesi olmaz mı? O zaman binlerce insana ulaşılmaz mı?
Kent Lokantaları, Halk Ekmek Fabrikaları, Et Satış Kurumları; tam da bu zamanlarda insanların sağlıklarının, psikolojilerinin, ekonomilerinin en zayıf olduğu zamanlarda siyaset üstü düşünülüp acilen bu hizmetler şehrimize kazandırılamaz mı? Daha ne bekliyorsunuz?
